19 juli 2020 – Apeldoorn – Cannenburch - Zutphen

We startten onze dag in het centrum van Apeldoorn. Daar vind je bijna geen enkel ouder huis, alleen verzorgde appartementsgebouwen die niets van onpersoonlijke blokkendozen weg hebben. De straten zijn breed en omzoomd door hoge bomen. We parkeerden aan het kanaal en wandelden langs de rietkraag met lisdodden en wilde bloemen. Het was wel uitkijken waar je liep want waarschijnlijk zijn de hondenpoepzakjes te duur voor de zuinige Nederlanders. We zagen een man in het water springen en vonden hem een moedige zwemmer. Hij bleek gewoon even een bad te komen nemen en had zelfs shampoo bij. Goed afgedroogd en voorzien van een nieuwe knaloranje onderbroek tufte hij even later op zijn scootertje weg. Misschien is hij iemand die heel bewust omgaat met water.

In een brasserie aan de waterkant wilden we enkel een koffietje bestellen, maar aan het tafeltje wat verderop werden grote stukken gebak gebracht. Even later smulden we ook van een lekker stuk Hollands appelgebak. Er was een chocolaatje bij in de vorm van een berenkopje. De brasserie heette “De beren” en binnen waren ook heel wat beertjes in het interieur verwerkt. De eigenares was zo vriendelijk dat we van plan zijn om er deze week eens te gaan eten.

We reden Apeldoorn langs de noordkant uit. Anders dan in het centrum vind je daar statige oude villa’s omringd door verzorgde tuinen. Een heel groot park met hoge bomen, ruime grasvelden, een kiosk en metershoge fontein maakte het plaatje af.

Onze volgende bestemming was het waterslot Cannenburch in Vaassen. Het voorspelde onweer bleef uit. Het werd een prachtig zomerse dag zodat we volop konden genieten van het mooie park met verschillende vijvers en romantische bruggetjes.

Vlak voor het fraaie kasteel zit een bronzen standbeeld van de eerste eigenaar Maarten van Rossum op een bank. Naar het schijnt was hij bijzonder wreedaardig, maar ik ben toch even naast hem gaan zitten. We aten lekker op het terras van het koetsiershuis. Gelukkig was er enkel plaats aan de achterzijde want zo ontdekten we de prachtige moestuin met dikke leiperen, druivenranken, pompoen, rabarber, kolen en ook verschillende soorten hoge bloemen die ervoor zorgen dat pesticiden overbodig zijn. In het ruime park voelden we ons veilig, maar we vonden het toch iets te druk om het kasteel zelf te bezoeken. Voldoende afstand houden blijft voorlopig nog de boodschap.

Zutphen lag op een half uurtje rijden; net voldoende tijd om onze voeten wat te laten rusten in de auto. Het contrast met het moderne Apeldoorn kon niet groter zijn. In Zutphen vonden we restanten van de stadswal uit de 15e eeuw en heel wat huizen hadden kelders die dateerden uit de jaren 1100. Kronkelende straatjes, hortensia’s en stokrozen langs de oude muren, pleintjes en binnenkoeren, heel pittoresk. Een schilderes hield open huis en ik klom de steile trap op naar haar atelier. Ik wilde eigenlijk van de gelegenheid gebruik maken om een oud herenhuis binnenin te zien maar werd getroffen door één van haar kunstwerken. Op een wit papier van 1,30 m bij 1,60 m schilderde ze een kuipstoeltje waarop een veldboeket lag. Ik vond het werk in al zijn eenvoud heel ontroerend. De kunstenares merkte mijn emotie en vertelde dat het een stoel was van haar vader die met zijn grote handen altijd een boeket voor haar plukte in zijn tuin. Het schilderij was tegelijk een eerbetoon aan hem en een manier om de leegte die hij achterliet voelbaar te maken. Ze had het geschilderd in de periode dat ze het ouderlijk huis leegmaakte.

Maité Duval, die nooit aan een teken- of beeldhouwacademie studeerde, bracht het grootste deel  van haar leven in Zutphen door en overleed er ook. Op pleinen en binnenhofjes ontdekten we een aantal van haar prachtige beeldhouwwerken.

We werden toch wat moe van het vele stappen en reden daarom met de auto naar de Martinetsingel om daar nog te genieten van een prachtig uitzicht op een gracht vol eendenkroos, de stadsmuren met daarachter het belfort en de toren van de Sint Walburgiskerk.

Rond half acht aten we in ons keukentje spaghetti met saus die we van thuis hadden meegebracht. Ondertussen regende het buiten. De bui was van korte duur. We rondden onze mooie zondag af met een spelletje scrabble op het terras.