Woensdag 3 augustus 2022 – van Landsberg am Lech naar Schriesheim 

Vanmorgen deed ik nog een hele babbel met “mevrouw Chapeau” terwijl Jan de auto uit de ondergrondse parking haalde. In 2015 kocht ze het huis nadat de 96-jarige bewoonster overleden was. Het huis was meer dan 200 jaar in familiebezit en was heel die tijd een hoedenwinkel. Mevrouw Chapeau had vroeger als psychologe bij Daimler gewerkt, maar had zichzelf omgeschoold tot meubelrestaurateur. Die kennis gebruikte ze om verdieping per verdieping het vrij vervallen huis aan te pakken. In 2019 heeft ze een prijs gewonnen met de manier waarop ze de renovatie heeft uitgevoerd. Toen ze de foto’s liet zien van de woning in haar oorspronkelijke staat, vond ik haar erg moedig om die sprong te wagen. Zelf zei ze dat ze van in het begin een visie had en die onderweg nooit is verloren. 

Jan reed ondanks het drukke verkeer en de wegversmallingen vlot naar Stuttgart. We bezochten op een 12-tal kilometer ten noorden van deze grote stad het barokke kasteel Ludwigsburg. Wat begin 1700 oorspronkelijk bedoeld was als een jachtslot, groeide uit tot een soort tweede Versailles.  

Bij de inkom werden we onthaald door een pittige 75-plusser. Ze was klein maar ontzettend energiek. Haar truc om het bij de zwoele temperatuur vol te houden was een spuitbus met waterdamp. Ze spoot meteen ook onze armen nat. Het domein rondom het kasteel staat vol bomen en wij probeerden van de ene schaduwpartij naar de andere te wandelen. Zo heeft ieder zijn eigen hulpmiddeltjes. 

De tuinen aan de voor- en achterzijde van het kasteel zijn indrukwekkend mooi en tot in de puntjes verzorgd. Nergens was een verwelkt bloempje te bespeuren. Tuinmannen en –vrouwen waren in de zonovergoten perken bezig, ook al was het in de schaduw 36 graden. Vanop het terras van de cafetaria dicht bij de rozentuin hadden we een mooi zicht op de achterzijde van het kasteel. 

We trotseerden de hitte en wandelden de gigantische binnenkoer op, omgeven door prachtig uitgewerkte toegangspoorten met beeldhouwwerken. Het kasteel binnenin bezoeken was niet mogelijk. Misschien kwam dat omdat er allerlei kraampjes en podia werden opgebouwd voor een muziekfestival in het weekend.  

Het dametje aan de inkom liet ons niet zomaar vertrekken. Ze drukte ons op het hart terug te komen eind augustus voor de pompoenen tentoonstelling. Haar lichtblauwe uniformhemdje was nog even kreuk- en zweetvrij als toen we een drietal uur eerder aankwamen. Misschien moeten we toch maar zo een spuitbus aanschaffen, want voor morgen wordt 39 graden aangekondigd. 

De hoge temperatuur heeft ons doen besluiten om een dag eerder dan gepland naar huis te komen. Morgen in de voormiddag bezoeken we Heidelberg op een drafje. Het warmste deel van de dag brengen we dan door in de gekoelde auto. Als alles meezit, zijn we morgen rond 8 uur ‘home sweet home’. 

Het was heel fijn om jullie commentaren te lezen! 

Tot binnenkort 

Dikke knuffel