Dinsdag 19 juli 2022 – van Mortsel naar Straatsburg

Na een kort bezoek aan de Aldi voor nog wat mondvoorraad vertrokken we om 10 uur stipt uit ons geliefde Mortsel.

Na ruim twee uur rijden bereikten we bijna onze eerste stopplaats, La passerelle du Moulin de l’Epine, een hangbrug over de Semois. De GPS leidde ons langs een veldweggetje vol putten en losse stenen. Plots zag Jan een bord waarop stond dat je enkel mocht doorrijden als je daarvoor de toelating had. Buiten enkele koeien was er niemand te zien. Ik zou het bord genegeerd hebben, maar mijn rechtschapen Jan maakte resoluut rechtsomkeer. We moesten een heel stuk omrijden dwars door het zonovergoten Bouillon. Even voorbij een verweerde abdij vonden we een mooie picknickplaats onder de bomen, op een tiental minuten stappen van de hangbrug.

Onze koude patatjes, worteltjes, sla en gerookte forel smaakten overheerlijk met pistolekes van de Aldi. Drie mountainbikers wensten ons smakelijk eten en een wandelaar met een zwarte hond deed alsof hij ons niet zag.

Ook al was het bloedheet, toch wandelden we naar de splinternieuwe hangbrug over de Semois. We ontmoetten er een jong Deens gezin. Ze reisden net als wij in kortere etappes, maar zij waren al op weg naar huis.

Terug in de koele auto reden we via de snelweg naar het charmante stadje Saint Avold. Het duurde even voor Jan de parkeermeter had gevonden en in die tijd waren we al zo oververhit dat we in een patisserie met airco binnenvluchtten.

We wilden de basiliek van Notre Dame de Bon Secours bekijken, maar we vergisten ons van kerk. Overal in het centrum van Saint Avold geldt enkelrichtingsverkeer en door het rondcirkelen kwamen we iets na vijf uur aan de juiste basiliek, net te laat. De mooi geschilderde sterrenhemel in de koepel zullen we van internetfoto’s moeten onthouden.

Jan had geen zin om tol te betalen en daarom reden we al toeristend via kleine wegen naar Straatsburg. De zon zinderde over de glooiende velden. De rollen hooi en de lage zonnebloemen konden de verzengende hitte wel aan. Maar heel wat koeien konden nergens schuilen voor de brandende zon. Arme dieren!

Zodra we de Elzas bereikten, werden de dorpjes heel pittoresk door de vakwerkhuizen en de vele geraniums en petunia’s.

Ons pas gebouwd hotel ligt ten noorden van Straatsburg en de directe omgeving is allesbehalve fraai, maar de kamer is ruim, proper en koel. Dat laatste zou gedeeltelijk kunnen veroorzaakt zijn door de wapperende valse wimpers van de zwarte receptioniste. Echt indrukwekkend.

We verorberden de rest van onze picknick gezellig in onze kamer. Borden en bestek zijn hier allemaal voorzien.

We voelden de vermoeidheid opkomen maar werden opgeschrikt door een loeiende sirene, het brandalarm. Ik griste snel mijn GSM mee en rende de trappen af maar Jan wilde nog wat spullen meepakken. Hij is duidelijk niet gedrild door de veiligheidsverantwoordelijke van LBC zoals ik. Blijkbaar had iemand iets laten aanbranden in zijn kitchenette. Gelukkig was er niets ergs gebeurd.

Tot morgen!