Woensdag 14 juli 2021 Salzburg en Hellbrun Zoo

Salzburg is voor Jan en mij onlosmakelijk verbonden met mooie herinneringen aan onze allereerste grote zomerreis samen in 1986. Rita, grote liefhebster van Oostenrijk, raadde ons toen een hotelletje aan gelegen in Elsbethen. Vanop het terras konden we daar Salzburg in de verte zien liggen. Jan kende de stad al, hij was er als koorknaap meermaals geweest en zelfs gaan optreden.

Ondertussen zijn we herhaaldelijk in de omgeving op vakantie gegaan en ook onze kinderen kennen het hoog gelegen hotelletje in Elsbethen.

Er was voor vandaag zware regen voorspeld vanaf 12 uur. Daarom stonden we iets voor tienen al midden in het historisch stadsgedeelte van Salzburg, dat trouwens UNESCO Wereld Erfgoed is.  De brede straten en pleinen, de smalle middeleeuwse steegjes, de talloze torentjes en de witte burcht die er hoog bovenuit straalt, je moet het echt zelf gezien hebben. We wandelden de Domkerk binnen waar juist een eredienst plaatsvond. Iedereen deed zijn best om eerbiedig stil te zijn, behalve de sportieve schoenen van de toeristen. Die piepten om ter hardst op de marmeren vloertegels. We verlieten de kerk en via het plein waar regelmatig Jedermann of onze Elckerlyck in openlucht wordt opgevoerd, bereikten we de oudste abdij van Salzburg, Stift Sankt Peter. Het barokke interieur van de kerk met prachtig beschilderde plafonds is meer dan de moeite waard. Een bezoek aan deze kerk stond ook op het programma van een groepje Oostenrijkse lagere schoolkinderen die op uitstap waren samen met hun twee juffen. Hun gids was een tamelijk jonge priester die bovendien nog in soutane gekleed was. Achter de redelijk kleine kerk ligt een kerkhof dat een rust uitstraalt die je niet verwacht middenin een stad. We hoorden een gids vertellen dat het gebruikt was in de film ‘The Sound of Music ‘ voor de scène waarin de familie Von Trapp zich moet verschuilen achter grafstenen. Hopelijk vertelde hij ook dat Nannerl, de zus van Mozart, en de broer van Joseph Haydn hier hun laatste rustplaats vonden.

Naarmate het middaguur naderde, werd het veel drukker. We aten snel iets in een rustig straatje. Daarna staken we het groene, snelstromende water van de Salzach over via de voetgangersbrug. Ontelbare verliefde koppeltjes lieten er aan de reling hangsloten achter. Een groepje Italiaanse kinderen zocht naar namen en een zekere Manuelo werd een beetje geplaagd toen ze zijn naam ontdekten op een hangslot.

Op de andere over van de Salzach ligt het gestileerde Mirabell park, waar het minder druk was. Slingers van aangeplante begonia’s versieren de grasperken en naast een heel aantal stenen beelden staat een prachtige bronzen Pegasus midden in het park. Als je de trappen beklimt waar Julie Andrews haar geadopteerde filmkinderen leerde zingen, heb je een prachtig zicht over het park met in de verte de burcht.

We ontdekten een openlucht brasserie in een hoek van het park. Onze snoeperij werd geserveerd op een duur Gmunden keramiek bordje. Spijtig genoeg was wat erop lag, verre van smakelijk.

De lucht werd grijzer en grijzer en we besloten weer naar de parking af te zakken. Toen we daar buitenreden, kregen we bericht van Kristien en Filip. Ze 0

bezochten met hun kindjes de Hellbrun Zoo en vroegen zich af of we nog in de buurt waren. Dat moesten ze geen twee keer aan opa en oma laten weten. Zo belandden we onverwacht nog eerst in het prachtige Helbrunner park. Daar moesten we even zoeken naar de ingang van de zoo. De perken van de meeste dieren liggen tegen de bergwand en zijn ruim. Deze keer hebben we wel een beer gezien! Net toen we in het Afrika deel de kindjes weerzagen, viel de regen in bakken neer. We schuilden een hele tijd in een soort berghut, maar uiteindelijk moesten we er wel door. We waren allemaal zo blij elkaar in deze mooie omgeving te zien, dat we in opperbest humeur bleven.

Op weg naar Gmunden hield de regen op. Na een laatste keer soep met pistoletjes was het inpakken geblazen.

Lieve familie en lieve vrienden, we komen morgen graag weer naar ons eigenste Belgenlandje, ook al gaan we de bergen missen.

Klapzoen