Maandag 1 augustus 2022 – van Mühlbach am Hochkönig naar Landsberg am Lech 

Vanmorgen namen we afscheid van onze lieve eigenares. Jan koos een mooie rit uit die ons naar het Wilden Kaiser gebergte voerde. Mijn broer en ik kijken graag naar de Oostenrijkse soap Der Bergdoktor en die speelt zich in deze streek af. Het hoofdpersonage, Doktor Gruber, is in de tien jaar dat de serie loopt, al wat rimpeltjes en kilootjes rijker. Dat belet hem niet om heel wat vrouwenharten te breken. Mijn broer en ik vinden dat niet erg, want hij is heel lief voor zijn mama en zijn dochter. Bovendien lost hij in één aflevering de zwaarste medische problemen op zonder verpinken. Voor mijn broer geeft de oude Mercedes waarin hij rondtoert in het prachtige berglandschap, de doorslag.  

Jan en ik picknickten in het pittoreske dorpje Going am Wilden Kaiser. Heel wat fans van de reeks maakten er fotootjes. Ze waren onder leiding van een gids met de fiets of zelfs met een paardenkoets naar het dorpsplein afgezakt. Daar staat het Gasthof dat een centrale rol speelt in de reeks. Ook met een tractor kan je een toer maken om alle belangrijke opnameplaatsen te bezoeken. Dat was uiteraard niet onze bedoeling.  

Na een uurtje verder rijden door het mooie berglandschap, vonden we een panorama restaurant met een schitterend uitzicht over de Inn-vallei. Op het terras trotseerden we dapper de tientallen wespen terwijl we voorzichtig ons ijsje oplepelden. Volgens Jan doen die beesten niets als je kalm blijft. Ik was er toch niet zo gerust in. De uitbaatster bewonderde onze moed. 

De rit voerde ons verder langs de langgerekte Achensee, die turquoise lag te glinsteren tussen steile bergwanden. Samen met de Achensee lieten we de hoge bergen achter ons. We reden nog een heel stuk door Oberbayern. Zeer grote golvende weilanden nagenoeg zonder koeien en schilderachtige boerendorpjes wisselden elkaar af. In Iffendorf strekten we even de benen en wandelden we via het dorpsplein naar een reservaat voor waadvogels. De warmte viel op ons en we keerden snel naar het dorpsplein terug. Vlak bij het kerkje staat een beeldje van de Heilige Vitus. Van de arme man wordt soep gekookt in een grote ronde pot. Hij schijnt dat niet zo erg te vinden want hij maakt een overwinningsgebaar zoals coureurs dat ook al eens doen. 

Op het terras van Gasthof Vitus, in de schaduw van de bomen aten we lekker en gezond. De uitbaatster leek zo uit een strip van Asterix gestapt met haar vrolijke appelkaakjes, haar lange grijze paardenstaart, haar donkergroen gedrapeerd kleed en haar brede voeten in stevige lederen sandalen. 

Ondertussen zijn we in het Middeleeuwse stadje Landsberg am Lech aangekomen. We logeren op de derde verdieping in een smal hoog huis dat naar ons aanvoelen ook uit de middeleeuwen dateert.  De gezellige inrichting kan niet verbergen dat het gebouw zijn beste tijd gehad heeft. Vroeger deed het gelijkvloers dienst als hoedenwinkel. De huidige naam, Le Chapeau, en de grote tekeningen aan de muur geven ons het gevoel dat we arme schilders zijn op een Parijse zolderkamer. De ramen staan open maar de muffe geur blijft hangen. Ik ben benieuwd of we hier wat zullen kunnen slapen.  

Lieve groetjes 

PS: foto's volgen als we beter internet hebben