Zondag 31 juli 2022 – Grossglockner Hochalpenstrasse

Het was 15 graden en overtrokken toen we rond 11 uur de Grossglockner Hochalpenstrasse opreden. Voor we de tol betaalden, zette Jan de app aan die hij op zijn GSM had geïnstalleerd. Zo konden we tijdens onze rit luisteren naar informatie over de geschiedenis van de hoogste berg van Oostenrijk. We konden kiezen tussen een Duitse of een Engelse stem. Ons Engels is beter dan ons Duits, dus luisterden we naar een mooie Britse mannenstem met een perfect accent.

Naarmate we stegen, daalde de temperatuur. We pakten onszelf zo goed mogelijk in, telkens wanneer we uitstapten om fotootjes te maken en te genieten van de wilde natuur. Op één onze stopplaatsen stapte plots een vos achteloos voorbij onze auto.

Tien graden, een strakke wind en dan nog wat regendruppels af en toe, dat was echt wel fris. In de namiddag hield de regen op en was het wegdek droog. Gelukkig voor Jan, want hij moest laveren tussen motorrijders, fietsers en andere auto’s. Daar bovenop kwamen nog eens 32 haarspeldbochten heen en 32 haarspeldbochten terug. Gelukkig was er niet al te veel verkeer, dat was dan de positieve kant van het minder goede weer. Toen we jaren geleden de Hochalpenstrasse bezochten, scheen een stralende zon. Filip en Kristien zaten op de achterbank. Vandaag varen ze met hun drie kindjes met de nachtboot vanuit Rotterdam naar Engeland. De tijd vliegt…

De Hochalpenstrasse wordt in april sneeuwvrij gemaakt en daar doen een 15-tal sneeuwruimers twee weken over. Ook al was het vandaag redelijk guur, sneeuw die we konden aanraken, hebben we niet gezien, wel gletsjers op een heel aantal kilometer in de verte. Kristien, Filip en hun kindjes hebben hier nochtans vorig jaar sneeuwballen gemaakt. Vorige zomer was het niet zo heet.

Toen de bergpas werd aangelegd, zijn er overblijfselen gevonden van Romeinen en Kelten. De route was dus al heel lang bekend, maar werd door koetsen en op smalle delen door pakezels gebruikt. Heel wat jaren geleden raakten een aantal mannen vast op de bergpas door een hevig onweer gepaard met zware sneeuwval. Ze slaagden erin zich min of meer met sneeuw in te metselen. Door de spleten zagen ze dansende vlammetjes. De huilende wind klonk als het gekrijs van een hoge vrouwenstem. De mannen vreesden dat ze in de keuken van een heks waren beland en dat hun laatste uur geslagen had. Vandaag draagt een deel van de pas nog steeds de naam Heksenkeuken.

Niet alle mensen in nood konden hun verhaal navertellen. Een mooi torentje doet dienst als gedenkteken, vooral voor de werkmannen die de weg hielpen aanleggen en er het leven lieten.

De Hochalpenstrasse vertrekt in Salzburgerland maar halverwege steek je midden in een tunnel de grens met Karinthië over.

Het hoogtepunt van de bergpas is de plaats waar Kaiser Franz Josef, de man van Sissi, na een tocht van zeven uur de gletsjers kwam bewonderen. Nu vind je daar een prachtig panorama restaurant dat zijn naam draagt. We zijn geen binnenzitters, zeker niet op vakantie. Het was echt te koud en te winderig op het terras. Daarom hebben we binnen genoten van wat lekkers en ook van het schitterende uitzicht. Net zoals jaren geleden hebben we weer marmotjes gezien, maar de gletsjers waren een heel stuk gekrompen.

's Avonds hebben we heel lekker gegeten in een restaurant vlak bij de tolplaats van de Hochalpenstrasse. We hadden nog een rit van 53 km voor de boeg tot in Mühlbach.

Toen we in ons vakantiehuis aankwamen, zat één van onze “dakrandvogeltjes” wanhopig te proberen om door het gesloten raam te ontsnappen uit de traphal. Onze lieve eigenares heeft het diertje snel kunnen helpen.

Morgen start onze terugreis.  Maar we gaan nog niet naar huis, bij lange niet ;-)

Lieve groetjes