Woensdag 31 juli: Van East Harling naar Southwold

Vanmorgen waren we allebei lichtjes geradbraakt. Ons bed was uitzonderlijk smal en we deden allebei ons best om de andere wat slaap te gunnen. Aan het ontbijt was onze gastheer uiterst vriendelijk, maar net als gisterenavond vonden we dat hij een rol speelde en vonden we hem niet echt sympathiek.

In de directe omgeving van onze B&B zijn heel wat stoeterijen waar oliesjeiks enorm investeren in Arabische volbloeden.

Op jacht naar de laatste pakjes voor het thuisfront stopten we even in Harleston. Vandaar reden we door een vlak landschap met weids uitzicht. Graanvelden en weides vol varkens wisselden elkaar af. Soms stonden de varkens elk apart met een eigen boogvormig platen kot. Op andere weiden liepen groepjes varkens bij elkaar en hadden ze een groter hok. We weten nu waar de Engelsen hun “bacon” halen.

Rond de middag kwamen we aan in het gezellige kuststadje Southwold. De pier heeft hier twee cafeetjes, twee winkeltjes en een bescheiden lunapark, maar verder niets lawaaierigs en is daardoor heel aangenaam om op te wandelen.

Vanop het strand gezien heeft Southwold drie niveaus. Eerst zie je een betonnen wandeldijk, daarna een beetje hoger een heel brede betonnen wandeldijk waar - tegen de heuvelrug - een ellenlange rij houten strandhuisjes in allerlei vrolijke kleuren naast elkaar staan. De kleinere lijken op onze strandcabines, maar de grotere hebben een verandaatje. Je kan ze per week of zelfs per dag huren, maar een heel aantal zijn in privé handen en heel mooi versierd. Nog een niveau hoger is de straat waar je ook kan wandelen met zicht op zee. Verderop in het dorpje ligt een mooie winkelstraat met cafeetjes en theehuizen.

Toen de vader van George Orwell met pensioen ging, kocht hij hier een huis en zijn zus opende hier een theesalon. George Orwell pendelde vaak tussen Londen en Southwold. Hij verbleef hier een lange periode om te herstellen van een longontsteking. Een juf van de plaatselijke Sint Felixschool stal zijn hart, maar ze is nooit met hem willen trouwen. Ze bleef wel een heel goede vriendin voor zijn vrij korte leven. Hier begon hij aan zijn twee belangrijkste romans: ”1984” en “Animal Farm”. Hier reed hij op zijn brommer door het groene landschap.

In de latere namiddag wandelden we naar het dorpje Walberswick. Even voorbij het jachthaventje van Southwold staken we het riviertje de Blyth over via een voetgangersbruggetje. Op een oude sinteldijk wandelden we door een moerassig landschap. Vanuit de verte konden we de kerktoren goed zien. Maar van de grote kerk die er ooit gestaan heeft, schiet alleen de toren, een kleine zijkapel en een ruïne over.

Onderweg zag de lucht er heel dreigend uit, maar het voorspelde onweer is overgewaaid. Op een bankje aten we wat druifjes en we keerden op onze stappen terug. Het moeras is een geliefd oord voor vogelspotters en we hebben een roofvogel gezien en zelfs gefotografeerd. Hopelijk is die foto gelukt.

We verblijven op de eerste verdieping van een oud hotel, The Randolph, vernoemd naar de vader van Winston Churchill. De plankenvloer kraakt onder het vast tapijt als je erover loopt. De ramen en deuren piepen, maar we hebben tenminste plaats in ons bed. Het hotel heeft ook een restaurant en we vonden het wel gemakkelijk om hier van ons laatste dinertje op Engelse bodem te genieten. We hebben er een lekker glaasje wijn bij gedronken en geklonken op onze fijne vakantie. Morgen zijn we weer thuis.

Lieve groetjes