Zaterdag 23 juli 2022 - van Konstanz naar Lermoos

Het weer is omgeslagen. Vannacht regen en onweer en vanmorgen buien, maar die brachten een aangename temperatuur van maximum 27 graden. Een verademing.

We lieten Konstanz achter ons, maar nog niet de Bodensee. We reden langs de zuidkant over de Seestrasse die ons rond het meer leidde via het geliefde Zwitserland van Bianca. Twee douaniers in blauw uniform lieten ons zonder probleem de grens oversteken. Het eerste wat we op Zwitserse bodem zagen, was een knalrode locomotief; het leek wel een boodschap van Marcel. Buiten de talrijke Zwitserse vlaggen en de gele zebrapaden merkten we weinig verschil met Duitsland. Aan de linkerkant van de weg vingen we regelmatig een glimp op van de Bodensee. Aan de rechterkant groeiden heel veel appeltjes aan laagstammige fruitbomen.

Toen we halt hielden in Rorschach, regende het behoorlijk. Toch was ook de grijze Bodensee mooi. Een bijna honderd jaar oud houten badhuis leek ons de perfecte plaats om iets te eten. Alle tafels waren echter volzet. Gelukkig boden een Zwitserse vader en zijn volwassen zoon ons een zitplaats aan. Zo hadden we niet alleen lekker eten, maar ook fijn gezelschap. Vader en zoon waren vanuit Luzern met de mobilhome op pad voor enkele dagen. De man had op drie jaar tijd vier zonen gekregen. Na twee zonen hadden hij en zijn vrouw gehoopt op een meisje maar in de plaats daarvan kwamen er twee jongens tegelijk. Zijn mobilhome mogen de jongens gebruiken op voorwaarde dat ze dan even met pa alleen op tocht gaan voor enkele dagen. Vader koos ditmaal voor zijn geboorteplaats als bestemming. Zijn ondertussen 98-jarige vader woont nog steeds in Rorschach. Toen de man kind was, kwam hij regelmatig zwemmen in de buurt van het houten badhuis. De linkerkant van het gebouw was exclusief voor mannen bestemd en de rechterkant voor vrouwen. Ook in het water werd er streng op toegezien dat er geen lichamelijk contact was tussen de Adammetjes en de Evaatjes.

Jan besloot om niet langs de snelweg te rijden maar dwars door de bergdorpjes van Vorarlberg en Tirol. De regen was opgehouden en we hebben genoten van de prachtige rit door de Alpen. We passeerden door Rankweil, waar Marleen ons lang geleden een hotelletje aanraadde. Ik was toen zwanger van Kristien; wat vliegt de tijd.

In Tirol hielden we halt in Holzgau, een plaats waar we meerdere malen verbleven. Twee ongetrouwde zussen, vriendinnen van mijn moeder, huurden hier elke zomer twee maanden lang een vakantiehuisje. Het was toch even slikken toen ik het huisje terugzag. Ik ben als kind zo vaak samen met mijn moeder bij hen thuis in Mortsel op bezoek gegaan om naar hun diareeksen over Holzgau te kijken en dat was altijd heel aangenaam. Samen met Jan bezocht ik ooit de twee dames in Holzgau zelf. Ze waren daar zo ingeburgerd dat de oudste van de twee elke zondag op het orgel speelde tijdens de mis.

Ik dacht dat we in Lermoos een gewone kamer geboekt hadden, maar het blijkt een mini-appartement te zijn. Omdat we slechts twee nachten blijven, vroeg de vriendelijke gastvrouw de keuken niet te gebruiken. Ze is hier in Lermoos opgegroeid en vindt het hier nog altijd even prachtig. Perfect te begrijpen als je het mij vraagt. Ik zit hier op ons balkonnetje met zicht op het dorp en de steile bergen die maar deels begroeid zijn en met hun indrukwekkende grijze rotsmassa tot in de wolken reiken.

Ik wou dat we hier met zijn allen samen een glaasje konden klinken.

Groetjes