Zondag 24 juli 2022 - dagje Lermoos

Vanmorgen werden we heel vriendelijk onthaald in de typisch Oostenrijks ingerichte ontbijtruimte. Thee en koffie werden gebracht door een spichtige maar heel lieve dame van wie de dunne bleke armen versierd waren met een lange, getatoeëerde bloemenslinger. Op onze tafel lag een lichtblauw papier met informatie over het weer en wat er vandaag te doen was in Lermoos. Het mopje van de dag bracht ons meteen in opperbeste stemming. Het ging als volgt: een priester en een buschauffeur stonden samen aan de hemelpoort te wachten. Toen Sint-Pieter de buschauffeur eerst binnenliet, was de pastoor verontwaardigd. Sint-Pieter legde zijn beslissing uit: "Beste pastoor, terwijl jij preekte, vielen de meeste mensen in slaap. Maar als de buschauffeur rondreed, was iedereen aan het bidden."

We houden allebei van kabelbanen maar zetelliften, daar gaat volgens ons niets boven. Op een tien minuutjes rijden van ons hotel ligt Berwang en daar gleden we naar boven met de zon op ons hoofd en een briesje in onze rug. Redelijk diep onder onze bungelende voeten graasden koeien terwijl hun bellen luid klingelden.

Het ritje duurde maar tien minuten en we moesten toegeven dat de bergen in Lermoos veel indrukwekkender zijn. Na een korte wandeling speelden we op het terras van de plaatselijke berghut eerst een spelletje scrabble en aten daarna typische berghut kost. Voor Jan een Wienerworst met mosterd op een broodje en ik koos goulashsoep die best lekker was.

Een jonge Nederlander was de berg opgefietst in pico bello uitrusting. Zijn zwangere vrouw had net als wij de zetellift genomen. Zij moest de bestelling halen binnen in de berghut terwijl hij uitgebreid fotootjes nam van zijn fiets met de bergen in de achtergrond. Net toen we dachten dat hij zijn fiets liever zag dan zijn vrouw, bedankte hij haar heel lief toen ze met de bestelling aankwam. Gezellig met zijn tweetjes aten ze samen één stuk taart op, op zijn Hollands veronderstel ik.

In de namiddag namen we een kabelbaan om de Grubigstein, de "Lermooser Hausberg", te bestijgen zonder buiten adem te geraken. Het uitzicht op meer dan 2000 meter hoogte was adembenemend en met de stokken die Ria me leende, kon ik veel beter de hoogte in dan ik had durven dromen. Af en toe, afhankelijk van de windstand, hoorden we flarden van gezellige Tirolermuziek, gespeeld door een blaaskapel in een lagergelegen berghut. Uiteraard spitsten we extra onze oren, nu we een kleine, beginnende hoornist in de familie hebben.

Onverwacht kregen we videofoon van Pieter-Jan en zijn gezin. Wat een opluchting dat hij veilig terug is van Bristol na twee weken hard werken. Lien en Jozefientje zijn superblij, maar wij ook.

Vanavond genoten we van een take away pizza op ons terrasje met prachtig uitzicht. Het is hier nu aangenaam zitten dankzij een verkoelend briesje. ’s Nachts is het hier rustig, maar nu rijden heel wat auto’s voorbij ons hotel.

Morgen vertrekken we richting Salzburgerland waar we een week ter plekke blijven.

Nog een fijne zondagavond!