Donderdag 21 juli 2022 - van Straatsburg naar Konstanz

Vanmorgen kochten we veel water en wat fruit in de Lidl vlak bij ons hotel. De jonge vrouw aan de kassa had donker haar, maar ze had er witte extensions in laten vlechten en op haar hoofd waren de vlechtjes versierd met zilveren ringetjes. Ze zwiepte vrolijk met haar lange nepvlechten heen en weer. Haar jonge collega aan de kassa naast haar had een identiek kapsel. Ze waren al heel hun leven boezemvriendinnen, liepen samen school en werkten nu op dezelfde plaats. Voor het kapsel hadden ze gekozen omdat ze vonden dat het iets zomers had. Jong, vrolijk en vriendelijk, de ideale bediening voor de klanten.

We lieten Straatsburg achter ons en reden richting Freiburg, waar Jan vijfenveertig jaar geleden als zanger op zijn laatste concertreis met het Antwerps kathedraalkoor verbleef. Hij herinnerde zich nog de naam Stephanie, maar of die van de uitbaatster of van het hotel zelf was, dat kon hij zich niet meer herinneren. We vonden via google geen hotel Stephanie.

Freiburg is een gezellig stadje maar ook in het autovrije deel moet je goed uitkijken. Er lopen smalle gootjes waar je je enkels gemakkelijk zou kunnen in omslaan. De meeste gootjes stonden kurkdroog en winkeliers of cafébazen plaatsten er hier en daar wat decoratie in. We moesten heel lang wachten op een cappuccino die dan nog lauw was bovendien. Toen de rekening ook heel lang uitbleef, is Jan zelf gaan betalen en ook aan de kassa moest hij wachten.

Op het marktplein bij de kathedraal kon je een broodje met braadworst kopen, dat hebben we dan maar gedaan om tijd uit te sparen. Ik vond het wel lekker, maar Jan was minder enthousiast.

Een kleine 15 km buiten Freiburg ligt de berg Schauinsland. Om van iets meer dan 400 meter naar meer dan 1200 meter te stijgen, kan je een kabelbaan nemen. De gondels brengen je in 20 minuten naar boven. Tijdens de 20 minuten durende rit kan je genieten van het prachtig uitzicht over het Zwarte Woud. De langste kabelbaan van Duitsland wilden we uiteraard niet missen. Op de heenrit deelden we onze gondel met een sympathieke 50-plusser, Dieter. Hij had in de buurt een (slecht) hotelletje gereserveerd voor een viertal dagen en toerde met zijn moto de mooie omgeving rond. Zijn 92-jarige mama stuurt hem elke dag een lang Whatsapp bericht. Daar was hij heel trots op. Hij heeft ons een paar keer gefotografeerd. Zelf wilde hij eerst niet op de foto. Hij had weinig zelfvertrouwen wat zijn uiterlijk betrof, geheel onterecht. Ik heb hem toch kunnen overhalen om zijn mama een plezier te doen.

Boven op de berg genoten we van het prachtige uitzicht maar ook van de heerlijke temperatuur. In Freiburg liep het kwik in de zon weer op tot 30 graden. Hierboven was het 25 graden. We wandelden nog tot op de top, dat was 31 meter klimmen. We hadden onze zoete versnapering dus echt wel verdiend. Ons tafeltje op de uiterste hoek van het terras bood een onvergetelijk vergezicht. Tijdens de rit naar het dal hadden we de gondel voor ons tweetjes.

Van Freiburg naar Konstanz was nog een behoorlijk stuk rijden en we hadden de grootste moeite om onderweg een restaurantje te vinden. Gelukkig vonden we eindelijk een verzorgd wegrestaurant. Honger is de beste saus en de Wienerschnitzels smaakten overheerlijk.

Na het ultramoderne hotel in Straatsburg verblijven we nu in een gezellig “Waldhaus”. Zachtgele muren, fleurige gordijnen en een gezellig salonnetje, dat is heel wat anders dan het gestroomlijnd, kil modern design. Spijtig genoeg is hier geen airco. Ook al staan de ramen al een tijdje open, de temperatuur is nog niet gedaald.

Aan alle Belgen die dit lezen, van harte gefeliciteerd met onze nationale feestdag!

Heel fijn om jullie commentaren te lezen!

Tot morgen!