Vrijdag 29 juli 2022 - Mühlbach en Golling

Vanmorgen zweefden grote en kleine wolken rond de bergen en rond ons, maar het klaarde snel op. We namen de Karbachalm kabelbaan beneden in Mühlbach, die was behoorlijk steil.

Op een hoogte van meer dan 1600 meter hadden we opnieuw prachtige vergezichten, maar de Hochkönig zelf bleef de hele dag met zijn kop in de wolken.  We kozen voor een panoramawandeling, die ons langs allerlei avontuurlijke speeltuintjes leidde. De berg is een echt paradijs voor kinderen en niets is in schreeuwerige kleuren gemaakt, alles is in hout uitgewerkt en past perfect bij de mooie omgeving. Heel wat ouders en grootouders maakten samen met hun vrolijke kinderen dezelfde wandeling als wij. De meeste kinderen vonden het tempo van de volwassenen te traag en liepen voorop om het volgende avontuur te ontdekken. Dat was niet het geval bij een Duits gezin met drie zonen. De oudste vond het hele gedoe duidelijk ver beneden zijn waardigheid. Hij wou zelfs niet mee op de foto samen met zijn jongere broers. Toen zijn vader hem teleurgesteld zei dat het dan leek alsof hij niet mee op vakantie was, kreeg die het stuurse antwoord: ”En dan?”

De Karbachalm is anders dan de bergen die we tot hiertoe gezien hebben. Ondanks de zomerse temperaturen is het er vrij vochtig. De hoge naaldbomen en verscheidene bronnetjes zorgen ervoor dat paddenstoelen zich in hun element voelen.

We picknickten op een mooie bank vlak bij het foto/uitkijkpunt en om de beurt hebben Jan en ik heel wat gezinnen en koppeltjes gefotografeerd. Zelf maakten we van ons beidjes een selfie. Dat vinden we altijd heel plezant en dan voelen we ons heel modern.

Rond halftwee daalden we weer af. Na een bochtige rit over de Hochkönigstrasse besloot Jan de snelweg te nemen naar Golling. In de tegenovergestelde richting stond het verkeer stil: het zwarte weekend is duidelijk begonnen.

In Golling was het 29 graden, maar gelukkig wandelden we door het bos in de schaduw naar de mooie waterval. Ze is niet zo groot maar waaiert prachtig uit over de rotsen en belandt in smaragdgroen water. Je zou er uren kunnen blijven maar het werd er redelijk druk. Een moeder met een baby’tje van enkele weken oud zette zich op een rots in de zon met het kleintje. Het kindje had een bloot hoofdje en blote beentjes. Het was een kleine moeite om een plekje in de schaduw te vinden. Ik heb het niet kunnen laten om de vrouw erop te wijzen dat de brandende zon op dat kleine bolletje echt geen deugd doet. Ze reageerde vriendelijk maar bleef gewoon zitten. Onbegrijpelijk.

Voor de terugrit kozen we uiteraard niet voor de snelweg en zo hadden we nog een mooi zicht op de burcht Hohenwerfen, die lag te schitteren in de zon boven op een berg.

Nu zitten we weer op ons balkonnetje. De twee kleinzonen van de eigenares, toffe jongens, waren daarnet even in paniek. Er was een poes ons appartement binnen gelopen. Jan kreeg het diertje snel buiten. Ze woont bij de buren.

Het is pas rond acht uur vanavond beginnen druppelen, hoewel de regen voorspeld was voor drie uur deze namiddag.  Het zou vandaag maximum 24 graden worden. De Oostenrijkse Frank en Sabine slaan de bal ook al eens mis.

Lieve groetjes