Maandag 7 augustus 2023 Met de paraplu door Oslo

Onze derde dag in Oslo startte op een plein waar een fontein met een grote gebeeldhouwde hand staat. Die hand geeft de plaats aan waar de Deense koning Christian IV wilde dat het nieuwe Oslo zou gebouwd worden. In het oude Oslo had het al veel te vaak gebrand, vond hij.

We bleven lange tijd in een gezellig brasserietje om aan de zwaarste plensregen te ontsnappen. Met frisse moed maar nog steeds natte regenjas wandelden we naar het Raadhuis. Deze keer zagen we de imposante voorkant versierd met nog maar eens een fontein en een prachtig beeld van twee zwanen, die het symbool van Oslo zijn. In de galerij aan de zijkant stonden we droog en lazen we over de Noorse goden en godinnen bij elk gigantisch mythisch tafereel dat in de muur aangebracht was. We kregen daar ruim de tijd voor want bij de ingang was er een veiligheidscontrole die even streng was als op een luchthaven. Jan moest zijn multitool, dat hij overal mee naartoe neemt, afgeven.

De gigantische hal, waar ieder jaar de Nobelprijs voor de vrede wordt uitgereikt, is iets dat je zelf moet gezien hebben. Van een uitstekende gids kregen we alle informatie over de grote wandschilderingen. De meeste zijn fresco’s. Eén fresco toont Noorwegen doorheen de tweede wereldoorlog. Aangrijpend is dat de schilder zijn eigen zoon heeft afgebeeld. De jongen is door de nazi’s omgebracht. Voor de vreugdevolle bevrijding stonden vier vriendinnen van zijn vrouw model. Het tweede fresco stelt de werkende en handel drijvende Noren voor. Het derde fresco portretteert de patroonheilige van Oslo die ondanks het feit dat hij met een pijl werd doorboord en dan met molensteen aan zijn nek in de fjord werd gegooid, toch verrezen is.

Heel indrukwekkend is het waarschijnlijk grootse olieverfschilderij ter wereld. Het is opgebouwd uit ontelbare houten paneeltjes die in een atelier in één van de twee torens van het gebouw werden geschilderd. Dat atelier staat nog steeds ter beschikking van artiesten die er willen schilderen.

Het schilderij wordt gedomineerd door een enorme vrouwenfiguur, centraal bovenaan. Ze stelt de godin Caritas voor die zorgt voor het leven van jong en oud. Een groot deel van het schilderij toont het belang van onderwijs. Dat sprak ons natuurlijk heel erg aan.

Elk detail dat je in het raadhuis kan zien, is van Noorse bodem. Het is een groot eerbetoon aan de kersverse Noorse natie die pas in 1905 onafhankelijk werd. Voordien stonden de Noren onder het bewind van Denemarken en Zweden.

De bovenverdieping konden we niet bezoeken, er was een evenement aan de gang.

Het regende niet meer daarom stapten we naar het indrukwekkende operagebouw. Je kan er bovenop wandelen langs een brede helling in witte marmer, die me deed denken aan een skipiste. Het uitzicht is adembenemend en er worden dan ook heel wat fotootjes genomen door de toeristen.

Het Munch museum ligt er vlakbij, maar we hebben enkel een Munch op een magneetje in de museumshop gezien. Het museum zelf was volgeboekt.

Met de tram reden we terug naar het centrum waar de jacht op trollen geslaagd is. We komen met een hele vangst naar huis!

Regenachtige groetjes uit Os(=monding)lo(=heuvel).