Het Sha'anxi museum woensdag 23 juli

Vanmorgen stond er een ellenlange rij voor de ingang van het Sha’anxi museum. Twee van de vier kassa’s waren open. Halfweg was er gelukkig een tentzeil dat ons beschutte tegen de brandende zon.

De rij was zo lang omdat iedereen zijn pas moest laten zien en een document  moest invullen. Onze passen liggen veilig in de hotelkluis. Omdat we al zo lang hadden staan smelten, beslisten we in de rij te blijven staan.  Toen het onze beurt was, toonden we ons hotelkaartje dat amper bekeken werd en op het document schreef ik zo maar een nummer, geen haan die ernaar kraaide.

Het museumgebouw is groot, maar kazerne-achtig, ondanks de gebogen daken. In de inkomhal staat een monumentale leeuw. Zaal 1 maakte op mij het meeste indruk vanwege de reconstructie van het gelaat van een vrouw van middelbare leeftijd. Haar 1 miljoen jaar oude schedel werd  hier in de omgeving gevonden. De collectie van het museum is zeer uitgebreid. De bronzen voorwerpen zijn echte kunstwerken.  We ontmoetten er onverwacht nog een aantal terra cotta soldaten met paarden.

Van slenteren in een museum word je moe. Daarom besloten we een cappucino te drinken in de cafetaria. Een vriendelijke dame van onze leeftijd en mijn lichaamsgewicht (een hele opluchting als je tussen al die fijne poppetjes loopt) sprak ons aan in zeer verzorgd Engels. In  2000 was ze begonnen met Engesle les als voorbereiding op de Olympische Spelen. Na een eerste kennismaking begon ze Engelse liedjes te zingen en vroeg ons dat ook met haar te doen. Een heel repertorium hebben we erdoor gedraaid omdat we haar niets durfden weigeren.  Ze kende heel wat liedteksten uit het hoofd en als haar toon iets anders was dan de onze, noteerde ze de notennamen. 

Gilberte besloot haar dagelijks koffiekoekje te kopen in “onze” supermarkt. Ik had behoefte aan iets hartigs en heb een heerlijke regenboogforel laten bezorgen door roomservice.

In het massagesalon had Gilberte geluk. De jongen waar ze vorige keer zo tevreden over was, heeft haar opnieuw onder handen genomen.  Hij is 25 jaar en verblijft in Xian, hoewel zijn familie 600 km hier vandaan woont. Hij belt zijn ouders 1 keer per week en bezoekt ze 1 keer per jaar. Heel veel jonge Chinezen werken kilometers verwijderd van hun familie en zien hen nauwelijks, een hard bestaan.

Later op de avond zochten we de rijdansers op in de buurt van de pagode. Elke avond verschijnt de lerares stipt om 8 uur en iedereen volgt haar ingewikkelde patronen.  We hebben af en toe dapper meegedaan, maar sloegen om eerlijk te zijn een modderfiguur.  Toen om halftien de muziek werd stopgezet, hadden we nog niet veel bijgeleerd.

Morgen gaat Gilberte graag shoppen. Als er nog tijd overblijft  en de temperatuur niet te broeierig is, zou ik op de terugweg graag de tempel van de 8  Onsterfellijkheden bezoeken.

xxx

M