Het Tang Paradijs maandag 21 juni

De massage gisteravond was een schot in de roos. Voor 8 euro per persoon zijn Gilberte en ik anderhalf uur vakkundig onder handen genomen door twee jonge Chinezen. Eerst moesten we een soort pyjamapakje aantrekken wat ons al de slappe lach bezorgde. Daarna gingen onze voetjes in heel heet water met bloesemblaadjes.  We dachten dat enkel onze voeten zouden gemasserd worden, maar die jongens begonnen met ons hoofd en hebben ook op onze armen, benen, rug en nek geklopt, geduwd, gewreven en zelfs geblazen. Het deed niet altijd even deugd, maar zodra we een gaatje vinden in ons drukke programma gaan we zeker terug.

Vanmorgen hebben Gilberte en ik wat gewinkeld. Het is moeilijk te begrijpen hoe goedkoop het hier wel is. Onze kledingszaken die hun spullen in China halen, moeten gigantische winsten maken. Zolang de yuan laag blijft staan, zal dat zo kunnen doorgaan. Volgens Paul zijn er al landen die hun bestellingen verplaatsen naar India omdat de yuan gestegen is, wat geen goede zaak is voor de economie hier. De Chinese staat is niet happig om de yuan te laten stijgen. De grote vrees is werkloosheid wat kan leiden tot onlusten. Hier worden massa’s mensen te werk gesteld  in jobs die niets voorstellen; straatvegers, haagknippers zonder electrische haagschaar, verkeersbrigadiers die mensen helpen oversteken, terwijl niemand de verkeersregel respecteert. In de supermarkt staan mensen bovenaan de roltrap om je te helpen met je winkelwagentje, andere staan aan de ingang om te wijzen dat dit de ingang is, in parken staan er gaatjesknippers bij bepaalde toegangspoorten, maar je hebt de inkomkaart al lang betaald en niemand checkt nadien dat gaatje in je kaart, er hoort ook geen telsysteem bij. De staat creëert die jobs om de mensen bezig te houden. Verder zijn hier ontzettend veel parken met waterpartijen, volgens mij ook allemaal om de grote massa tevreden te houden.

Vandaag bezochten we het Tang Paradijs, een park dat je nog het best kan vergelijken met een pretpark bij ons, maar dan zonder rollercoasters en dergelijke. Het park is vrij nieuw en staat vol gebouwen en beelden om de poëzie en het grote Chinese rijk te verheerlijken. De beelden zijn van een zeer grote kwaliteit, heel kunstig. ’s Avonds wordt bij de vijver een klank- en lichtspel vertoond dat wordt ingeleid door een diep warme mannenstem die het heel de tijd heeft over Zhong Guo (China) letterlijk en figuurlijk in alle toonaarden. Een vrouwenstem neemt over om een loflied te zingen over China. De vertoning zelf is heel kinderlijk en dat is volgens mij ook de bedoeling. In het Tang paradijs vind je heel de tijd bordjes met de boodschap respect en liefde voor elkaar, we zijn 1 grote familie. Ongetwijfeld een manier om mensen die zo dicht op elkaar leven in weinig luxueuze omstandigheden rustig te houden.

Op de terugweg waren we net te laat om mee te doen met een groep rijdansers. Overmorgen zorgen we dat we op tijd komen. Gilberte zegt dat het heel leuk is om te doen. Toen we de bus terug naar het hotel namen, hadden we onmiddellijk alle drie zitplaatsen. Geleidelijk aan stroomde de bus zo vol, dat we moeite hadden om bij de deur te geraken, een echte sardientjes-ervaring. Gelukkig was het al later op de avond en minder heet. Vandaag is de zomer begonnen, maar voor mij moet het hier niet wamer worden, ik vind 36 graden in de schaduw ruim voldoende.

Tot morgen

M