De tempel van 8 Onsterfelijken donderdag 24 juni

Een shopping center van 8 verdiepingen met zo goed als uitsluitend spotgoedkope kledij zal voor heel veel dames een aards paradijs zijn. Voor mij was het vooral leuk om de verkopers bezig te zien. Ze brengen hun kleine kindjes gewoon mee naar het werk. Sommige zijn ook echt bezig met de opvoeding en scholing van hun kind. Een iets oudere vrouw, misschien de oma, was een meisje volop aan het leren Westerse getallen te schrijven. Zij zat, zoals iedereen hier, op een heel laag vouwstoeltje.Het meisje werkte ijverig met een toverlei op de vloer. Ik kan me niet voorstellen dat al die honderden winkeltjes veel klanten hebben. De winkelmeisjes hebben grote handwerklappen bij, waarop ze typische Chinese landschappen borduren. De mannen lopen wat over en weer en praten met elkaar.

De Tempel van de 8 Onsterfelijken ligt in een volkswijk waar de typische geuren soms letterlijk adembenemend zijn. Hij is de belangrijkste taoistische tempel van de streek en werd pas gerenoveerd. De beschildering van wanden en plafonds hadden we tot hiertoe nog nergens zo kleurrijk gezien. We zagen zowel mannelijke als vrouwelijke monniken, wat helemaal past bij het yin/yang denken.  Hun kledij en haartooi was heel apart. Ze waren  volledig in het wit of droegen  een zwarte broek met witte knielappen. Hun haar zat in een knot. Een van hen was in volle concentratie met een hand op de rug en diep voorovergebogen de tempeltrappen aan het keren. Ik vermoed dat hij nog een novice was, aan de rode kleur van zijn jasje te zien. Aan de achterkant van de tempel zagen we een aantal monniken met peperdure auto’s het binnenplein oprijden. Eentje stapte uit met een pak geld in zijn hand. Eigenaardig.

’s  Avonds reden we met bus 601 helemaal tot aan de eindhalte. Daar ligt een groot recent park aan een vijver.Het is nu al prachtig hoewel de bomen nog redelijk klein zijn. Je kan er in een luchtballon, die aan de grond vastgemaakt blijft met een lange kabel, de hoogte in. Turntoestellen staan in groepjes bij elkaar. “ When in Rome, do as the Romans do,”  we hebben dus ook gedraaid en gezwierd, hoe onze spieren daar morgen zullen op reageren valt af te wachten. bAls je de moed hebt om een hoge trappentoren te beklimmen kan je aan een kabel over de vijver glijden. Voor ons was het daarvoor net iets te warm.  

De vele parken die ik op deze reis in Xi’an gezien heb zijn allemaal gericht op het ontspannen van de bevolking. Massa’s mensen bezoeken de parken dagelijks, maar nergens vind je graffiti, geen enkel beeld of turntoestel is beschadigd. Niemand loopt op het gras, als dat verboden is. Komt het door het grote gevoel van samenhorigheid of de trots een Chinees te zijn? Hebben ze minder agressie in zich omdat ze veel meer bewegen en sporten? Of komt het alleen door de strenge straffen? Alleszins kunnen  we op dit vlak van de Chinezen heel wat leren.

Op de vrij lange busrit terug hadden we onmiddellijk zitplaatsen. Zo konden we voor een laatste keer volop genieten van de vele lichtjes van  Xi’an.  Morgenavond blijven we immers rustig thuis om in de bar een kaartje te leggen.

Slaap Wel

Xxx

M