Maandag 12 juli 2021 Gmundnerberg en het Almtal

Ontbijt op ons terras met een stralend zonnetje erbij. Het beloofde een zonovergoten dag te worden. We reden naar Gmundnerberg dat 500 meter hoger ligt dan Gmunden. De helling steeg al snel van 12 naar 15%. Het belvedère vlakbij een mooi Mariakapelletje loonde zeker de moeite. Recht voor ons uit zagen we de Traunsee en natuurlijk de machtige Traunstein en achter ons een grote vlakte. Gmunden is gelegen aan het noorden van de Traunsee waar de bergen ophouden.

Voor de rest van de dag was een bezoek aan het Almtal gepland. Het ligt parallel met de Traunsee aan de oostkant. We reden eerst door een vrij grote KMO-zone voor we het lieflijke dal bereikten. De weg die erdoorheen snijdt, heet niet voor niets Österreichische Romantikstrasse. De bergen zijn er niet hoog en volledig begroeid met dennenbomen. Glooiende grasvelden en zeer verzorgde typische woningen liggen gestrooid rond de rivier de Alm die kabbelend voorbij stroomt. Onderweg sprong op een honderdtal meter voor onze auto een hinde de baan over. In het veld wachtte ze op haar twee kalfjes die nog aan de overkant stonden. Hopelijk hebben de beide diertjes de oversteek heelhuids gehaald.

In Forellenhof Wieselmühle, recht tegenover een grote houtzagerij, hielden we halt. Onder de parasolletjes gewoon op het gras was het zalig zitten. Af en toe kwamen een viertal siereenden voorbij gewaggeld. De zaak werd gerund door een Pool en zijn twee dochters. Het was er pico bello verzorgd. We kregen in de tuin ons bestek en servetten geserveerd op een handgeschilderd bordje. Na de heerlijke maaltijd wandelden we nog even langs de verschillende rechthoekige kweekvijvers vol forelletjes en grotere forellen. Indrukwekkend hoe netjes en verzorgd alles erbij lag.

Het Almtal wordt afgesloten door een bergketen met toppen van meer dan 2000 meter. De Almsee, een klein meer, is er het vertrekpunt van de rivier de Alm. In het begin van deze eeuw  overwoekerden algen dit meertje. Gelukkig is de wildgroei nu teruggedrongen en krijgen de gewone planten en dieren weer een levenskans. Het is er heel apart omdat je aan de rand van het water bronnetjes ziet opborrelen en sputteren. De kleur van de bodem in de buurt van die bronnetjes is een eigenaardig appelblauwzeegroen dat er om eerlijk te zijn redelijk giftig uitziet. Vissen, watervogels en vlinders voelen zich goed in deze omgeving, de rare kleur zal dus zeker geen kwaad kunnen.

Het was onze bedoeling om rond het meer te wandelen, maar dat betekende een hele tijd in volle zon stappen en bij 28 graden vonden we dat geen fijn vooruitzicht. We reden terug naar Grünau in het Almtal waar het Wildpark Cumberland gevestigd is. In dit domein van 60 ha bosgebied vind je allerlei dieren die hier in de natuur zouden kunnen voorkomen. Ze hebben allemaal zeer ruime kooien die hun natuurlijk habitat zo goed mogelijk benaderen. Een groot aantal hebben we kunnen zien, maar de beren en de lynx hadden zich verstopt. Zelfs als je geen enkel dier zou zien, blijft het park een aanrader. De wandelweg loopt langs vijvers en riviertjes en regelmatig kan je genieten van de mooie vergezichten.

Het park werkt nauw samen met het Konrad Lorenz instituut. Vooral het gedrag van raven en grauwganzen wordt nauwkeurig geobserveerd. Beide vogelsoorten hebben complexe familiestructuren. Wetenschappers proberen af te leiden wat de invloed van al die relaties is op de intelligentie van de vogels. Het hele project steunt op het pionierswerk van Konrad Lorenz die als eerste ervan uitging dat bij vogels en vissen niet alleen instinct een rol speelt maar ook gedrag dat wordt aangeleerd.

We spendeerden er drie uur en half en ontmoetten zelfs één van de vrije raven.  Twee jonge vrouwen observeerden het dier en maakten allerlei notities. Knap!

Door de warmte was het toch wel behoorlijk vermoeiend. We zijn weer blij dat we nu kunnen uitrusten op ons piepklein terrasje.

Zonnige groetjes