Vrijdag 26 juli: Van Clovelly naar Bristol

Mijn schrik om uit te schuiven op de helling in Clovelly was niet ongegrond. Derek, onze gastheer, rijdt met zijn jeep toeristen terug de steile heuvel op. Hij vertelde dat er gisteren iemand zijn enkel gebroken had tijdens een valpartij. Het gebeurt regelmatig dat een helikopter moet uitrukken omdat toeristen hun energieniveau slecht inschatten en bij het klimmen een hartaanval krijgen. Wij hebben het heel rustig aan gedaan. Ik heb regelmatig van het letterlijk adembenemende uitzicht genoten.

Bij het pakken van onze koffers in Mortsel hadden we niet gerekend op stralend weer. Jan had dringend een extra zomerhemdje nodig. In het gezellig winkelstadje Barnstaple kochten we bij Marks en Spencers twee polo’s die volgens de mevrouw aan de kassa heel mooi zijn van kleur. Barnstaple heeft naast de winkelketens die je overal vindt, ook kleine unieke winkeltjes. We wandelden door de overdekte Pannier Market. Daar verkopen boeren hun biologische producten, te vergelijken met de boeren- en buren-kraampjes van bij ons. Er waren ook stalletjes met brocante en souvenirs. Op weg naar de parking liepen we in een wijde boog rond een koppel dat elkaar luid roepend stond uit te schelden. Tussenbeide komen om de vrouw te redden was niet nodig. Het was zij die de meppen had uitgedeeld en volgens zijn gebrul ook nog zijn centen had gestolen. Graatmager, lijkbleek, donkerzwart geverfd slierterig haar, een scherpe neus en tatoeages: ze leek me geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.

Langs een slingerende groene route bereikten we Lynton. Na een lichte lunch met zicht op de baai namen we een kabeltreintje diep naar beneden. Daar ligt Lynmouth, waar we op het keienstrand wandelden en op een terrasje genoten van een “cream tea”.

De schilderachtige weg leidde ons - met af en toe hellingen van 25 percent – naar Porlock waar we jaren geleden met Kristien, Filip en Pieter-Jan een heel fijne vakantie hebben gehad. Net toen we geparkeerd hadden om te genieten van het uitzicht op de baai van Porlock, belde Pieter-Jan ons. Hij dacht dat we al in Bristol waren. Hij moet er regelmatig naartoe voor zijn werk. We hebben hem net gemist; hij was er gisteren en eergisteren.

Je moet maar een klein beetje omrijden op de weg van Lynton naar Bristol om Cheddar Gorge mee te pikken. Het is een spectaculaire kloof waar je tussen zo goed als loodrecht staande rotsen rijdt.  Vroeger werd hier Cheddar kaas gemaakt omdat in de grotten de kaas op een ideale manier kon rijpen. Het is er zowel koel als vochtig. We hebben maar heel even geparkeerd in de kloof. Het was Jan zijn ding niet. Hij zag op de grond rotsblokken in allerlei formaten liggen en voelde zich niet veilig. Het was toch een heel aparte ervaring, we zagen zelfs berggeitjes… en dat in Engeland!

De pubs in het centrum van Cheddar zaten overvol, maar iets verderop vonden we er gelukkig nog één met een zitje buiten tussen de lavendel. We werden vrij snel bediend en hadden dus geen tijd om te proberen een kruiswoordraadsel op te lossen in een exemplaar van The Times dat op onze tafel lag.

Bij valavond reden we Bristol binnen. In de ondergrondse parkeergarage van Novotel waren de plaatsen, voorzien voor de gasten, volzet. Bij navraag bleek dat we in het weekend eender waar mochten staan. Toen we een tweede keer de garage binnenreden, lieten we de auto dan maar achter op een plaats die uitdrukkelijk niet voor ons bestemd was. We kregen een upgrade naar een executieve kamer omdat we er volgens de man van de receptie “very nice people” uitzagen. Ik denk dat het eerder was om onze parkeerproblemen goed te maken.

Morgen verkennen we in de voormiddag Bristol.

Lieve groetjes