Zondag parkdag 20 juni

Vandaag hadden we een afspraak in het park met Cathy, een jonge Chinese studente waarmee Paul heeft kennis gemaakt. Gilberte is erg geïnteresseerd in de traditionele Chinese geneeskunde en heeft op een bankje in de schaduw fijn kunnen babbelen. Het gesprek was zo interessant dat er nog een tweede afspraak is gemaakt voor vrijdagnamiddag.

Volgens Cathy moet je even checken hoe lang het gleufje van je bovenlip is. Je vergelijkt het met het middelste vingerkootje van je middelvinger, maar dan wel langs de binnenkant van je hand, tussen de twee vouwen, dus eigenlijk een stuk dat veel korter is dan het vingerkootje zelf. Als het gleufje even lang is of korter, ga je gegarandeerd lang leven. In de traditionele Chinese geneeskunde is de bovenlipgleuf heel belangrijk omdat ze het middelpunt vormt tussen je neus, waarmee je alles uit de lucht in je lichaam laat komen en je mond die een kanaal vormt waarlangs alles vanuit de aarde binnenkomt.

Ondertussen werden Paul en ik aangetrokken door een grote groep zingende Chinezen. Onder de brede armen van een oude Cypres stonden mensen uit volle borst te zingen onder de leiding van een dirigent, die ook muzikanten bij zich had. Voor we het wisten werden we naar voor gehaald, Paul hield het bij een korte toespraak door de micro. Ik kreeg een partituur onder mijn neus waarop een lied stond dat eerst in het Chinees en daarna in het Engels werd gezongen. Een echte partituur was het niet, maar boven elke lettergreep stond een nummer. Ik ging er maar van uit dat 1 do was, 2 re enz.. Daarna kwam Edelweiss uit de Sound of Music en na een hartelijk applaus kregen Paul en ik nog een bekertje lekkere thee aangeboden. Volgens Cathy zijn de liedjes erop gericht om het samenhorigheidsgevoel te versterken en ook om de nationale trots te promoten. De meeste zangers hadden een tekstboekje bij, maar nodig hadden ze het niet. Ze kenden de liedjes uit het hoofd en zongen vol overtuiging. Elk lied eindigde met drie lange noten waarop je een lap moest geven en die noten worden dan telkens iets enthousiaster herhaald. Stralende gezichten waren het resultaat.

Verderop in het park werd aan stijldansen gedaan, maar veel sierlijker dan bij ons. Zowel de mannen als de vrouwen dansen met heel hun lichaam en maken mooie arm- en handbewegingen.

Het was drukkend warm vandaag, maar Paul is onvermoeibaar. Hij bleef naar de dansende fonteinen kijken die we ook al eens ’s avonds gezien hadden. Ondertussen zochten Gilberte en ik een plekje in de schaduw op. Daar hebben we kennis gemaakt met een jong stel dat geen woord Engels sprak. De assimil-kennis en universele handen- en voetentaal kwamen weer goed van pas. De man was vier jaar jonger dan de vrouw en hoopte carriere te kunnen maken in Beijing. Samen hopen ze dat de bank waar hij  nu voor werkt hem de kans zal geven om naar Beijing te verhuizen. Ze waren heel blij voor mij dat ik twee kinderen heb, zij hadden spijtig genoeg geen kindjes.

Vanavond gaan Gilberte en ik een voetmassage uitproberen. Paul raadde een rugmassage af omdat enkele van zijn collega’s er twee weken rugpijn aan overhielden. We komen ’s avonds laat terug en kunnen dan genieten van de lichtjes.

Hier in China is het vandaag vaderdag en dat wordt uitgebreid gevierd. Aan alle papa’s een dikke proficiat vanuit Xian!

X

M