Vrijdag, 2 juli 2021 Van Bichlbach naar Mitterberg

Vanmorgen bij het ontbijt zagen we onze gastheer voor het eerst zonder mondmasker. Met zijn knappe snor leek hij zo als RAF-piloot uit een Engelse reeks weggestapt. We hebben met ons drietjes gezellig gebabbeld met als resultaat dat hij ons het ganse huis heeft laten zien. Op de eerste verdieping, waar wij in zalige bedden sliepen, staan op de overloop beschilderde kasten die zijn  overgrootvader nog gemaakt heeft. Zelf heeft hij een hele achterbouw aan de woning toegevoegd. Hij moet een kapitaal geïnvesteerd hebben in de twee zeer luxueuze appartementen voor gasten. De stijl is hypermodern, maar blijft nog authentiek door de houten plafonds en houten vloeren. Het uitzicht op het terras is adembenemend.

Het is hier blijkbaar de gewoonte dat er wordt samengewoond met drie generaties. De grootvader van onze gastheer heeft voor elk kleinkind een houten tafel gemaakt met een heel gedetailleerd uitgewerkt ingelegd tafelblad. Die van onze gastheer staat in de ontbijtruimte, een echt prachtstuk. In de hal hangt tegen de muur nog een oorspronkelijk raam met daarin naast wat versieringen een oude foto van de woning zoals ze vroeger was. Onze gastheer is duidelijk verknocht aan zijn huis. Hij is niet echt happig op de terugkeer van zijn tweelingbroer. Die heeft 12 jaar als verpleegkundige in de stad gewoond. Nu hij een hond heeft gekocht, verloor de stad haar aantrekkingskracht. Dat wordt nog spannend…

Tijdens het ontbijt wandelden schoolkinderen voorbij. In Bichlbach start de school al om 8 uur ’s morgens. In het dorpje verderop nog een half uur vroeger. Daar houden de lessen al om 11 uur op.

De zomervakantie begint pas over twee weken en duurt er negen!

Jan had voor vandaag een mooie route uitgestippeld. In het romantische stadje Kitzbühel dronken we een cappuccino en applaudisseerden we mee voor vier klassen van de plaatselijke sportschool die door de burgemeester en de directrice in de bloemetjes werden gezet. In Zell am See vonden we een terrasje met zicht op het meer. Het eten was er onverwacht heerlijk.

Na iets meer dan een uur rijden bereikten we Mitterberg, onze verblijfplaats voor de volgende week.

De sleutel van onze vakantiewoning moesten we bij een vriendin van de eigenaar oppikken. Daar deed een klein meisje de deur open, papa was niet thuis en mama zat in de douche. Op het bordes lagen sleutels en dat bleken die van ons te zijn. 800 meter verderop bereikten we ons “witte huis”, maar de sleutel paste niet in het roestige slot. Gelukkig was daar niemand thuis, want we probeerden binnen te geraken in het verkeerde “witte huis”. Dat hadden we pas door toen we merkten dat het er toch wel anders uitzag dan op de foto die de eigenaar ons had doorgestuurd. Uiteindelijk kwamen we toch op het juiste adres terecht en keken we naar de boeiende match met bedroevend resultaat.

Morgen verkennen we de omgeving.

Slaapwel