Vrijdag 9 juli 2021 Gmunden

Vannacht heeft het hier lelijk gedaan. Het was niet voor niets dat er code oranje was aangekondigd vanwege dreigende onweders. Toen we in bed lagen, werd onze kamer om de haverklap verlicht door bliksemflitsen. De donder rolde over het meer en weerkaatste tegen de bergen. De regen ratelde op onze zinken schoendoos en Jan… die lag rustig te ronken. Om jaloers op te zijn.

Vanmorgen wandelden we in de voetsporen van keizerin Sissi door het pittoreske Gmunden. Onze eerste bestemming was het sprookjesachtige slot Orth . Eigenlijk gaat het om twee kastelen, eentje op het land en eentje heel romantisch in de Traunsee. Dit laatste kan je enkel via een 120 meter lange houten brug bereiken. De traditie wil dat pasgehuwde mannen hun bruidje over die brug dragen van het waterslot naar het landslot.  Wij zagen er twee huwelijken. Wie de bruid is, valt moeilijk te onderscheiden omdat het hele vrouwelijke gezelschap in dirndl gekleed gaat. Naar het schijnt treden hier elk jaar meer dan 300 paren in het huwelijk. Het is dan ook een zeer romantische plaats, niet alleen door de ligging maar ook door de geschiedenis.

Aartshertog Johan Salvator van Oostenrijk-Toscane kreeg de twee kastelen met bijbehorend land van papa Leopold. Johan werd verliefd op een toneelspeelster en wilde enkel met haar trouwen. Daarvoor moest hij al zijn titels opgeven en zelf de kost verdienen. Hij kocht een driemaster om er samen met zijn kersverse echtgenote salpeter mee te gaan kopen in Chili, maar zijn schip verging met man, actrice en muis. De twee kastelen werden eigendom van keizer Franz Joseph, de echtgenoot van keizerin Sissi.

Binnenin het waterslot vind je een tentoonstelling over de bergreddingsdienst doorheen de tijd. Jan is plots ontzettend trots op zijn rugzak, want die is van hetzelfde merk als die van de bergredders in de tentoonstelling.

Op een terras dat bij het waterslot hoort, dronken we een peperduur tasje cappuccino. Er blijven eten leek ons geen goed idee.

We wandelden nog naar de Johanneskerk langs mooie pleintjes en parken. Gmunden is al van oudsher bekend om zijn keramiek die hier nog steeds vervaardigd wordt. In de parken kan je genieten van het mooie uitzicht op een bank die er uitziet als een chesterfield, uiteraard niet van leder maar wel van keramiek.

We vonden een zitplaatsje op een terras vlakbij het meer. Het waaide heel hard, maar gelukkig waren de grote parasols stevig verankerd. Voor het eerst aten we bij een rasechte Oostenrijker en wat bleek, we konden hem moeilijk verstaan. Hij sprak het plaatselijke dialect. De Oost-Europeanen en de Italianen die we tot nu toe als uitbaters ontmoetten, spraken gewoon Duits en dat is duidelijker voor ons.

De zon scheen over het meer en dat deed ons besluiten om een rondvaart te maken. Toen we probeerden om met onze lerarenkaart korting te krijgen, antwoordde de dame achter het loket laconiek dat in Oostenrijk leerkrachten meer moesten betalen, en niet minder.

In het begin van de rondvaart waaide het ontzettend hard, maar naarmate we door hogere bergen werden omgeven, was het aangenaam op het bovendek. Er zaten nauwelijks toeristen op de boot. Misschien was het daarom dat de kapitein heel karig was met zijn informatie over de streek.

Vanavond staat soep met een pistoletje op het menu. Het zal lekker smaken  op ons terrasje.

Hopelijk een betere nachtrust straks.

Groetjes