De Chinese muur en nog wat...

Vanmorgen om tien na zeven klopte onze gids, LuLu, op onze deur. Het busje stond beneden op ons te wachten. we waren de eerste lading van in totaal 17 deelnemers. We hebben heel wat hotels van Beijing gezien voor we doorreden naar een van de 13 Ming graven. Onze gids was een welbespraakt en energiek meisje die op een humoristische manier heel wat interessante dingen te vertellen had. Spijtig genoeg zijn we niet in de grafkamer zelf geweest, en ook de weg met dierenstandbeelden kregen we niet te zien. Daar was geen tijd voor want we werden verwacht in een reusachtige jadefabriek. Het puilde er uit van de gigantische beelden, vooral tijgers met dreigende open muil, maar ook draken, hagedissen, boten en vijverkommen. Volgens Gilberte, een stenenxperte, was het er heel duur. Ik heb er toch een schattig cadeautje gekocht voor Kristien, niet van jade maar van glas. In het bedrijf was er een grote hal vol ronde gedekte tafels waar de toeristen een maaltijd kregen. Enkel voor de rijst was er een scheplepel, de verschillende schoteltjes met groenten, vlees en vis moesten we met onze stokjes te lijf gaan, stokjes die je ook gebruikte om zelf te eten. We zijn op die manier verbroederd met twee Franse jongens, een Duits koppeltje en een Chinese jonge vrouw die met een Amerikaan getrouwd was. Niet aan speeksel denken en gewoon dooreten is dan de boodschap. Gilberte had iets tomaatachtigs op haar bord dat schijnbaar pootjes had. Onze Chinese tafelgenote wist dat het om een riviervis ging en waarschuwde dat je moest oppassen voor de graat binnenin.  De Chinese keuken zit vol verrassingen.  

Onze derde stop was de Chinese muur. Op de normale parking was geen plaats meer vanwege het Drakenbootfestival dat vandaag gestart is. Heel veel Chinezen hebben drie dagen vrij en ook zij zijn gefascineerd door de Grote Muur. Net zoals in een pretpark slingerden we tot aan de zetellift, die eigenlijk nog het meest leek op een rodelbaan die rechtdoor loopt. Er waren wel vuilbakken, maar de meeste lege flesjes lagen gewoon op de grond. Ondertussen riepen allerlei marktkramers of je geen zonnepetje, gekoelde drank, een beker  met je foto erop of een mooie T-shirt wou kopen. Ik voelde me een Vlaams (Bart de Wever is gewonnen, vandaar geen Belgisch) oververhit stipje in de Chinese massa. Niet direct de sfeer die je verwacht bij een monument dat werelderfgoed is. En dan bereik je de muur. Als je dat grijze lint ziet slingeren over de bergkammen, glijdt de platte commercie onmiddellijk van je af. Voor de Chinezen zelf is het ook duidelijk een topdag. Oude mensen worden door hun kinderen geholpen om de trappen op te klimmen en worden uitgebreid gefotografeerd. Hun gezichten glimmen van trots. Enkele Chinese jongens zetten hun vriendinnetjes bovenop de zijmuren, maar hielden hen gelukkig wel goed vast. Iedereen was goedgezind, ook al was het meer dan 30 graden. We zijn ook weer herhaaldelijk aangeklampt om mee op de foto te staan naast een glimlachende Chinees. Als dat zo blijft duren, komen we terug met filmster-allures :-)

Om vier uur werden we beneden verwacht, daarom klommen we niet tot op het hoogste punt en keerden we netjes op tijd terug  naar de rodelbaan. Deze keer mochten we niet op eigen kracht vertrekken. Een Chinees zette zich vooraan en remde de hele tijd zo hard dat je de verbrande rubber kon ruiken, maar dat maakte niets uit. We gleden naar beneden met de wind in onze haren en een uniek zicht op de groene heuvels met daartussen The Great Wall, een ongelooflijke ervaring.

Als de nood het hoogst is, is de redding nabij, zegt het spreekwoord, maar als die redding een stinkend  Frans toilet is zonder deur met recht ertegenover precies dezelfde situatie, moet je toch wel even slikken. Ik bespaar jullie verdere details.

Er was voor ons nog onverwacht een vierde stop voorzien in een Chinees Medisch Centrum. Daar kregen we van een eerder strenge mevrouw uitleg over de Chinese geneeskunde terwijl onze vermoeide voetjes heerlijk gebaad werden in heet water voorzien van kruiden. Kort daana moesten we applaudisseren voor de studentjes van deze school die binnenkwamen om onze voeten te masseren.  Mijn student was een jongen, hij kwam als geroepen. Na de kilometers die wij hier al afgestapt hebben, begon ik echt last te krijgen en elke zwelling of prikkel is onder zijn deskundige handen totaal verdwenen. Opnieuw werd ons applaus gevraagd - ik had na die heerlijke massage zelfs voor hond met een hoge hoed op geklapt. Deze keer kwam the master himself binnen, hij had een Tibetaanse scholing en kon je hand lezen. Niet om te zien of je de lotto ging winnen, maar wel om te zien hoe het met je  gezondheid gesteld was. Hij zette zich neer aan de ene kant en een jong meisje zette zich neer aan de andere kant om te vertalen in het Engels (of wat daar moest voor doorgaan). Ik heb van de strenge mevrouw op mijn donder gekregen omdat ik niet sport, 20 minuten oefeningen per dag is volgens haar een must. Gilberte en Paul hebben medicinale kruiden gekocht. Ik voelde me na de voetmassage zo gezond dat ik mijn portemonnee stijf heb dichtgehouden. De jongens die ons zo heerlijk verzorgd hebben, kregen uiteraard wel een fooi.

We hadden op ons eentje wellicht meer gezien van de Minggraven, maar we hebben genoten van een ontspannen dag zonder al te veel stappen en metro`s uitzoeken. Alleen al voor de voetmassage zou ik eventueel zelfs het toiletavontuur hernemen, alhoewel...

Morgen staat een ander hoogtepunt op ons te wachten; het Zomerpaleis.

Het is reuzefijn om jullie reactie te lezen, want ik begin jullie wel te missen

x

Myriam