Een dag van contrasten zondag 13 juni

Vanmorgen iets vroeger opgestaan zodat we stipt om 9 uur konden vertrekken voor een verkenningstocht door de volkswijken of hutongs in de omgeving van de klokkentoren en de drumtoren. Spijtig (?) voor jullie kan ik op de foto's de geuren van deze wijk niet doorsturen. De mensen leven in betonnen of stenen barakken met daartussen een wirwar van smalle straatjes vol rommel. Toch hebben de meeste bewoners planten staan of zelfs een mini-moestuintje in plastic emmers. Regelmatig zie je piepkleine vogelkooitjes buiten hangen. De liefde voor die beestjes is heel groot, want ze worden mee naar het park genomen om te communiceren met hun vrije soortgenoten. De vrouwen die in de hutongs wonen doen gehurkt in een plastic badje met de hand de was. Als je naar het toilet wil, kan dat,maar dan wel in een openbaar toilet. De mensen die het toilet rein houden dragen een blauw uniformschortje en zijn trots op hun werk. Toen ik er noodgedwongen zo een Frans toilet bezocht en onmiddellijk terug buitenkwam, viel dat niet in goede aarde. Toen ik snel terugkwam, voorzien van een papieren zakdoekje, was dat zichtbaar een opluchting.

We waren erg verbaasd toen we in zo een groezelig huisje een echte kunstenaar ontmoetten. Hij maakte van piepschuim de mooiste figuren; draken, bomen, vissen,.. Je vraagt je af hoe deze jonge man in zo een omgeving zijn talent heeft kunnen ontplooien. De meeste mensen maken zich niet zo moe, ze zitten op krakkemikkige stoeltjes rond een al even versleten tafeltje spelletjes te spelen. Af en toe zagen we wel wat geldbriefjes over en weer gaan, komen hier de gokchinezen vandaan?

Een heel andere sfeer viel over ons toen we de lamatempel bezochten. Het is een soort park met verschillende prachtig versierde houten huizen waarin Boeddhabeelden staan. Opvallend veel jonge mensen kwamen hier in diepe3 overtuiging wierook branden, knielen en bidden. De huizen werden naarmate we dieper in het park kwamen steed groter tot we in de voorlaatste tempel een verguld bronzen Boeddhabeeld zagen van maar liefst 8 meter hoogte. De Boeddha heeft een behoorlijk buikje, ronde kaken en een gulle glimlach, een cultuurschok als je aan de lijdende Christus op het kruis denkt. Het Chinese woord voor gelukkig en Boeddha is trouwens hetzelfde.

Om alle indrukken door te spoelen bezochten we een mooi theehuis vlak in de buurt waar een gereserveerd Chinees jong meisje voor ons verschillende theesoorten zette, een hele ceremonie. De theepot wordt overgoten met kokend water en dan met een penseel zorgvuldig afgedroogd. Eerst kregen we in redelijk kleine kopjes zonder oor groene thee. Daarna werd de volgende soort thee in een smal porseleinen kokertje gegoten dat we dan moesten overgieten in een piepklein kommetje. Het kokertje lieten we dan over onze wangen glijden en ten slotte zetten we het op onze ogen, heel rustgevend. Gilberte genoot van het geconfijt fruit dat erbij werd gegeven, Paul en ik hielden het bij de thee.

Via de overvolle metro belandden we na redelijk lang stappen in de hypermoderne winkelstraat Wanfujing. In een zijstraatje stonden allerlei kraampjes propvol prullaria. Het meest in het oog springend waren de eetkraampjes met lekkers zoals kakkerlakken, schorpioenen, zwarte weduwes en vleermuizen. Het was er redelijk warm, daarom gebruikte de verkoper de vleermuizen op stokjes als waaiertje, krabde hij met een van de vleermuiskopjes aan zijn bezwete kaak, een kwestie van extra smaaktoevoeging voor de klant...

We probeerden nog naar een verafgelegen rommelmarkt te geraken door metro en taxi te combineren, maar een gigantische verkeersopstopping strooide roet in het eten, zo eindigde een overigens leuke dag in mineur, nog maar eens een contrast.

Morgen pikt een bus ons om 7 uur op voor een georganiseerde tour naar de Chinese muur en de Ming graven. Hopelijk hebben jullie daar thuis in ons Belgenlandje voor "de goei' gestemd.

Dikke zoen en slaapwel!