Tien An Men en de Verboden Stad zaterdag 12 juni

Vanmorgen heerlijk ontbeten, ik op zijn Engels! Om iets na negen bracht een supergoedkope taxi ons naar de metro. In minder dan geen tijd stonden we met ons drietjes op het indrukwekkende Tien an Men, het plein van de Hemelse Vrede. Er gaat iets door je heen als je daar staat, je denkt aan de opstand van de jonge studenten, aan het hele Chinese volk, het is ontroerend.

Een gigantische foto van het hoofd van Mao kijkt met een nietszeggende blik over het plein waarop in het midden een hoge obelisk staat. De flatscreens van Time Square verdwijnen in het niets naast de metersbrede schermen van het Tien An Men, ze zenden de mooiste en kleurrijkste beelden van China uit. Soldaten in piekfijn uniform stappen heen en weer of staan onder een groene parasol in het gelid. Een van de selctiecriteria om die job te krijgen is zeker en vast het uiterlijk, want ze zien er allemaal even jong en goed uit.

Als vanzelf belandden we aan de Meridiaanpoort die toegang geeft tot de Verboden Stad. Deze keer hebben we ons laten rondleiden door een Chinese gids, een man die af en toe onverstaanbaar Chinees praatte, maar hij heeft ons wel veel kunnen vertellen. Hij leidde ons zelfs naar de neef van de laatste keizer, die nu een kunstenaar geworden was. Spijtig voor hem zijn we wel bij de pinken en hebben we ons niet laten verleiden om iets te kopen van dit zogezegde familierlid.

De Verboden Stad is net zoals het plein van de Hemelse Vrede heel groot. Je kan er blijven in ronddwalen, de geheugenkaart van ons fototoestel heeft zich moeten inspannen, telkens zagen weer iets dat we zeker wilden fotograferen.

Onze laatste stop voor vandaag was Beihai Park, waar we vooral de negendrakenmuur wilden zien.

In heel China zijn er zo maar drie muren. Wij hadden er al eentje gezien in de Verboden Stad, maar deze was nog mooier. De negen draken houden de boze geesten weg die vanuit het noorden komen. Wij komen uit het westen, gelukkig hebben ze geen vuur naar ons gespuwd.

In BeiHai park hoor je op vele plaatsen vrolijke muziek uit de lantaarnpalen komen. Mensen beginnen er spontaan op te dansen, uiteraard heb ik meegedaan. De Chinezen zijn heel vriendelijk en vrolijk, ze spelen midden in het park met wimpels, doen tai chi of ze nu 20 zijn of 85.

Toen ik op een muurtje wou gaan zitten om even te rusten, legde een bejaarde Chinese vrouw spontaan een plastiek zakje voor me neer, zodat mijn rok niet vuil zou worden.

Met de taxi reden we rond halfacht weer naar ons hotel, waar we na een verfrissende douche weer heerlijk hebben gegeten.

Vandaag heb ik dankzij de computerhulp van Gliberte kunnen skypen met het thuisfront, kortom een superdag!!!!!